“Je weet dat je geld goed terecht komt. Jullie zijn daar heel transparant over. Daardoor voelt het betrouwbaar.”
– Milou Deelen
Milou Deelen omschrijft zichzelf als optimistisch, levenslustig en veerkrachtig. Op haar 29e is ze journalist, feminist en 100WEEKS Sister. Maar acht jaar geleden was ze “gewoon” een studente die iets oneerlijks zag - en daar iets van zei. Die ene video van anderhalve minuut zou niet alleen haar leven veranderen, maar ook vele anderen inspireren om op te staan tegen onrecht.
Het veertje dat altijd weer opstond
"Mijn moeder noemde me vroeger altijd al veertje," vertelt Milou met een glimlach. "Als jij viel - letterlijk als je viel, maar ook spreekwoordelijk - dan stond je heel snel weer op." Die veerkracht heeft ze nog steeds. Ze heeft er zelfs een veer voor laten tatoeëren. "Mijn eerste tattoo,". Het is een perfecte metafoor voor haar doorzettingsvermogen.
Op haar 21e maakte ze een video van anderhalve minuut. Over slutshaming op haar studentenvereniging. Die video ging viral en maakte haar in één klap bekend - en gehaat. Haar leven in Groningen was voorbij. Maar uit die chaos zou een journalistieke carrière en een feministische stem ontstaan.
De video die alles veranderde
Groningen, 2015. Milou is 19 en net lid geworden van studentenvereniging Vindicat. Wat ze daar ziet, bevalt haar niet. "Mannen die naar bed gingen met vrouwen waren stoer. Vrouwen die naar bed gingen met mannen waren hoeren."
Ze probeert het eerst rustig. Spreekt mensen aan op hun gedrag. "Ah joh, laat het gaan," krijgt ze te horen. "Het stelt toch niks voor. Jezus, het is maar een grapje." Dat excuus kent ze nu wel. "Seksistisch gedrag wordt vaak afgedaan als 'maar een grapje', alsof je gewoon eigenlijk niet moet zeiken." Dus maakt ze een video. Anderhalve minuut. "Slutshaming is niet oké." Simpel, direct, helder.
De video gaat viral. En Milou's leven wordt compleet overhoop gegooid. "Heel veel lof vanuit het land, maar ook heel veel haat vanuit de vereniging en ook vanuit mensen die ik niet kende." Ze moet direct terug naar Amsterdam. "Ik had niet het gevoel dat ik daar nog kon wonen, omdat de hele vereniging mij voor mijn gevoel haatte."
In één klap is alles weg. Het huis, de vrienden, het bijbaantje, het leven dat ze had opgebouwd. "Dat was niet zo leuk". Maar het veertje staat weer op.
Van activist tot journalist
Die video brengt haar bij VICE. Plotseling is ze journalist, terwijl ze "helemaal niks wist over feminisme." Het woord had ze nog nooit gebruikt. "Mensen zeiden tegen mij: wat een feministische actie van jou. En ik dacht: wat is dat eigenlijk, feminisme? Oh nou, dan ben ik een feminist. Helemaal goed."
Bij VICE ontmoet ze Noor, een collega die haar onder haar vleugels neemt. "Als journalist heb je vijf eigenschappen nodig," zegt Noor tegen de 22-jarige Milou. "Die heb je alle vijf. Dat schrijven, dat leer je wel."
"Daarmee gaf ze mij zo'n vertrouwen," herinnert Milou zich. "Ik kwam echt met een trillend ooglid elke dag naar kantoor. Ik dacht: oh, ik val door de mand. Ik kan het niet." Maar Noor zag iets in haar. Dat vertrouwen veranderde alles.
Een simpel gevoel
Wat dreef haar eigenlijk tot die video? "Ik was het er gewoon niet mee eens. Ik vond het zo oneerlijk."
De analyse van patriarchaat en seksisme kwam later. Toen was het veel simpeler. "Het was gewoon een gevoel van onrechtvaardigheid. Dit is oneerlijk. Eigenlijk heel simpel. En dat voelt een kind dan misschien:wat oneerlijk is of wat niet."
Die eenvoud maakte haar boodschap zo krachtig. "Iedereen begreep het wel. Het was helemaal niet hoogdragend. Het was niet intellectueel. Het was gewoon: vrouwen mogen evenveel als mannen."
Waarom 100WEEKS resoneert
100WEEKS is gebouwd op net zo’n simpele en krachtige boodschap: gewoon geld geven aan vrouwen in extreme armoede. Vandaag de dag is Milou dan ook 100WEEKS Sister geworden. Waarom? "Het is bewezen effectief. Je weet dat je geld goed terechtkomt. Jullie zijn daar heel transparant over. Daardoor voelt het betrouwbaar."
Maar er is meer. "Heel leuk dat het ook zo persoonlijk is. Dat je op afstand een beetje betrokken raakt bij wat de vrouwen met het geld doen. Dat je foto's krijgt, dat je een beetje betrokkener raakt. Die afstand die er letterlijk fysiek is, dat die toch een klein beetje wordt overbrugd."
En natuurlijk: "Dat geld aan vrouwen wordt overhandigd vind ik toch vet. Van vrouw tot vrouw."
Vertrouwen als revolutie
Het kernprincipe van 100WEEKS - radicaal vertrouwen geven aan vrouwen door middel van geld - spreekt Milou aan. En dat is geen toeval.
"Je kunt vrouwen vertrouwen met de keuze die ze maken, en dat wordt natuurlijk vaak toch nog anders gezien," legt ze uit. Ze denkt meteen aan de abortuspil, waar tot 2023 een 5-dagen bedenktijdregel voor bestond "Dat je dan 5 dagen moest nadenken over of je het wel wilde, in plaats van dat je gewoon meteen toegang daartoe kreeg."
"De vrouwen die ik ken die abortus hebben gedaan - dat zijn er echt best wel een hoop - die wisten heel goed dat ze dat wilden. Die konden heel goed op hun eigen keuze vertrouwen en die wilden die keuze zelf maken."
Het patroon is overal hetzelfde. "Mensen halen er altijd slechte voorbeelden bij, maar die was onverstandig. Of daar ging het niet goed. Maar dat vind ik altijd zo'n dooddoener. Want er zijn overal voorbeelden van te noemen dat het niet goed ging. Moet je daar op focussen? Ik zou toch denken: we kijken even naar de meerderheid."
Elke dag weer overtuigen
Net als bij 100WEEKS voelt het voor Milou nog steeds als een dagelijkse strijd om mensen te overtuigen van de kracht van vrouwen. "Ja, zeker. En natuurlijk is de ene dag dat meer zo dan de andere dag."
Ze heeft geleerd daarin keuzes te maken. "Ik verdeel het onder in drie groepen: mensen die het al ongeveer met je eens zijn, mensen die een beetje in het midden hangen, en mensen die echt totaal je tegenstander zijn." "Ik richt me steeds vaker op dat midden. Want die tegenstanders overtuigen kost volgens mij het meeste energie. En daar krijg je misschien maar een paar van mee."
Maar die middengroep? "Mensen willen eigenlijk wel iets doen, alleen niet zo goed weten hoe. Dus als je hen dan tools geeft, of informatie van 'oh maar dit kun je doen', dan zijn er best wel toch wel mensen die toch wel luisteren."
Speelse rebellie
Voor 100WEEKS ziet Milou een duidelijke rol weggelegd. Geen saaie ambassadeur die af en toe iets op social media zet. "Ik vind het heel erg leuk om met jullie, maar ook met die groep 100WEEKS Sisters iets cools te bedenken. Een actie of een campagne."
Ze houdt van speelse acties. Zoals die keer dat alle vrouwen hun naam op LinkedIn naar Peter veranderden "omdat er meer CEO's zijn die Peter heten dan dat er vrouwen zijn in Nederland." Of die Bol.com-campagne waarbij ze mannen vroegen waarom zij wel al leidinggevende waren.
"Daar hou ik heel erg van, dat soort speelse ludieke acties. Dat deed ik eigenlijk vroeger meer, toen ik het feminisme meer aan het ontdekken was. Dat vind ik leuk."
Het past perfect bij 100WEEKS. Toen de bezuiniging van 2,4 miljard werd aangekondigd in ontwikkelingssamenwerking, toen vielen eigenlijk alle CEO's over elkaar heen om moord en brand te schreeuwen op LinkedIn. 100WEEKS besloot het over een andere boeg te gooien. Gewoon strijdbaar positief naar de toekomst en van 'nou kom maar op met die bezuinigingen, maar doe het dan wel goed en geef gewoon alleen maar cash.'
Van gevoel naar beweging
"Het is een hele laagdrempelige manier om mee te doen," zegt Milou over 100WEEKS. "Je kan eenmalig doneren, je kan al een heel laag bedrag doneren." Maar belangrijker nog: "Je weet gewoon dat je geld goed terechtkomt. Dat je weet dat je iets kunt bijdragen."
En dat is waar het om draait. Vroeger moest Milou uitleggen waarom vrouwen gelijkwaardig zijn aan mannen. Nu kan ze mensen uitleggen hoe ze kunnen bijdragen aan een wereld waarin vrouwen de regie krijgen over hun eigen leven.
"Doe gewoon mee," is haar simpele oproep. Net zo simpel als die video van acht jaar geleden. Net zo krachtig ook.
Trust Women. Give Cash. End Poverty.